تا كنون مشاهداتي از اين انبساط كيهاني شتابنده از جمله ابرنواختر دور كه نوبل فيزيك 2011 را براي محققان خود به ارمغان آورد، انجام شده است.

نتايج اين تيم تحقيقاتي كه در مجله Astronomical Journal منتشر خواهد شد، به تائيد اين انبساط فزاينده با استفاده از رويكرد كاملا متفاوت پرداخته‌اند كه شرايط را براي انرژي تاريك تقويت مي‌كند.

كوازار يا اخترنما به اجسام بسيار نوراني گفته مي‌شود كه نيروي خود را از به هم پيوستگي گاز در ابرسياه‌چاله‌هاي مركز كهكشان‌هاي دور بدست مي‌آورند. يك كوازار معمولا در فاصله بسيار دور قرار دارد.

همگرايي گرانشي كه در آن يك جسم دور در اثر گرانش يك جسم پس زمينه به دو يا چند تصوير تقسيم مي‌شود ابتدا در سال 1979 كشف شده و از آن زمان بيش از 100 كوازار داراي همگرايي گرانشي گزارش شده‌اند.

محققان به بررسي مجموعه عظيم داده‌هاي تلسكوپ اسلوان براي كوازارهاي داراي همگراي گرانشي پرداختند. طي 10 سال آزمايش دقيق 100 هزار كوازار، اين تيم با موفقيت توانستند نزديك 50 كوازار داراي همگرايي گرانشي را كشف كرده و نمونه‌هاي سراب جهان را افزايش دهند.

فراواني همگرايي گرانشي كه با شمارش تعداد كوازارها در يك كاتالوگ قابل سنجش بوده، به دانشمندان اجازه مي‌دهد تا سرعت انبساط جهان را استنباط كنند؛ چرا كه انبساط فزاينده، فاصله بين كوازارها و در نتيجه امكان همگرايي گرانشي را افزايش مي‌دهد.

اين محققان امكان همگرايي گرانشي را در ميان كوازارهاي دور تا حدود 0.05 درصد اندازه‌گيري كردند كه با محاسبات دقيق نظري براي استخراج اطلاعات در مورد تاريخ انبساط به مقايسه گذاشته شد.

نتيجه اين مقايسه نشان داده كه در حقيقت انبساط جهان با شتاب انجام مي‌گيرد كه از وجود انرژي تاريك در آن خبر مي‌دهد.